UV-behandeling en elektrochlorinatie (EC) zijn de belangrijkste methoden die worden gebruikt voor de behandeling van ballastwater. Aanvankelijk werden UV-technologieën zoals PureBallast als eenvoudiger en beter beschouwd voor kleinere ballastwaterstromen, terwijl men dacht dat elektrochlorinatie praktischer was voor grotere stromen. Dit is echter snel aan het veranderen.
Tegenwoordig zijn UV en elektrochlorinatie vergelijkbaar wat betreft capaciteit, voetafdruk en energieverbruik, waardoor andere factoren op de voorgrond komen. Elektrochlorinatie brengt gezondheidsrisico's, veiligheidsrisico's, doorlopende uitgaven voor verbruiksartikelen en vaak verborgen CAPEX-kosten met zich mee, die allemaal de balans kunnen laten doorslaan in het voordeel van UV.
Onze white paper "UV en elektrochlorinatie vergeleken: gemoedsrust en besparingen bij de behandeling van ballastwater" gaat dieper in op deze problemen. Lees hier de white paper om te zien welke invloed uw keuze heeft - zowel op korte als op lange termijn.
Er zijn 11 belangrijke punten waarmee u rekening moet houden als u op zoek bent naar ballastwaterbehandelingssystemen. De volgende selectierichtlijn kan daarbij van pas komen. Er bestaan een aantal verschillende technologieën voor de behandeling van ballastwater. UV-behandeling is een gebruikelijke keuze, maar zelfs op UV gebaseerde systemen verschillen aanzienlijk.
De langverwachte regelgeving voor de behandeling van ballastwater wordt nu van kracht. Het IMO-verdrag voor ballastwaterbeheer (BWM) is geratificeerd en de wetgeving van de Amerikaanse kustwacht (USCG) is al van kracht. Met een decennium aan ervaring beschikt Alfa Laval over de kennis om u te helpen bij het navigeren door de voorschriften die van invloed zijn op uw schip.
Het in 2004 aangenomen BWM-verdrag is officieel bekend als het Internationale verdrag voor de controle en het beheer van ballastwater en sedimenten van schepen. Hoewel de ratificatie ervan vele jaren heeft geduurd, zorgde de introductie ervan voor de ontwikkeling van de huidige reeks behandelingssystemen.
Sinds de ratificatie in september 2016 heeft het BWM-verdrag de behandeling van ballastwater wereldwijd tot een belangrijke kwestie gemaakt. Voor nieuwbouwschepen zijn sinds september 2017 behandelingssystemen met typegoedkeuring vereist, terwijl bestaande schepen deze na die datum achteraf moeten laten installeren tijdens hun eerstvolgende scheepsvernieuwingsonderzoek. In wezen moeten alle schepen binnen een periode van ongeveer vijf jaar een behandelingssysteem installeren.
Doordat het BWM-verdrag werd opgesteld toen minder bekend was over de controlemechanismen die nodig zijn voor de behandeling van ballastwater, hebben IMO-typegoedkeuringscertificaten zich in de loop van de tijd ontwikkeld. Certificaten die zijn uitgegeven na 2014 bieden meer informatie over de operationele beperkingen van een systeem, zoals niveaus van zoutgehalte, temperatuur en UV-lichtdoorlaatbaarheid. Eventuele certificaten die vóór deze datum zijn uitgegeven, moeten kritisch worden bekeken en er moet altijd worden gestreefd naar de nieuwste herziening van een certificaat.
Vandaag de dag wordt het BWM-verdrag op een min of meer uniforme manier geïnterpreteerd door externe testinstanties wereldwijd, die streven naar een hoge mate van transparantie bij alle testprocedures.
De meest opvallende onder de vele nationale voorschriften voor ballastwaterbehandeling, de USCG-standaard voor het lossen van ballastwater, is sinds juni 2012 van kracht. Vanaf december 2013 moeten alle nieuwe schepen die willen lossen in de wateren van de Verenigde Staten daaraan voldoen, gevolgd door vereisten voor bestaande schepen. Tijdens een eerste periode zijn bepaalde IMO-goedgekeurde systemen als Alternative Management Systems (AMS) goedgekeurd voor gebruik in de wateren van de Verenigde Staten. Vanwege de beschikbaarheid van behandelingssystemen met USCG-typegoedkeuring krijgen IMO-systemen die na 7 maart 2017 zijn geïnstalleerd echter geen AMS-goedkeuring meer.
Systemen die worden ingediend voor USCG-typegoedkeuring moeten momenteel worden getest volgens de CMFDA/FDA-kleuringsmethode. De systemen moeten goed zijn ontwikkeld als de testen worden uitgevoerd en deze testen moeten door een onafhankelijke derde partij worden uitgevoerd. Deze mate van transparantie maakt de testresultaten geloofwaardig. Daarnaast zijn er meer specifieke vereisten voor het bewaken van bedrijfsparameters tijdens USCG-testen.
Tot nu toe hebben slechts een handvol ballastwaterbehandelingssystemen USCG-typegoedkeuring verkregen, waaronder PureBallast 3. Toekomstige acceptatie van de MPN-testmethode (Most Probable Number), die beter geschikt is voor op UV gebaseerde systemen zoals PureBallast 3, zou continue gebruik mogelijk maken van sommige systemen die op dit moment als AMS zijn goedgekeurd.
